Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Erat enim res aperta. Duo Reges: constructio interrete. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Summae mihi videtur inscitiae.: Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Bork: A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Bork: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Bork: Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.

At hoc in eo M.
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Odium autem et invidiam facile vitabis.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Nam haec ipsa mihi erunt in promptu, quae modo audivi, nec
ante aggrediar, quam te ab istis, quos dicis, instructum
videro.

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus
accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Hic ambiguo ludimur. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Et quidem, inquit, vehementer errat;
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
Ita relinquitur sola haec disciplina digna studiosis ingenuarum artium, digna eruditis, digna claris viris, digna principibus, digna regibus.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Non enim hilaritate nec lascivia nec risu aut ioco, comite levitatis, saepe etiam tristes firmitate et constantia sunt beati.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Sed residamus, inquit, si placet. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?